Stichnoten
Stichnoten, of cuenotes zijn noten die een stuk kleiner zijn dan de 'gewone' noten. Ze zien er hetzelfde uit als voorslagen, maar hebben een heel andere functie en manier van invoeren. Met stichnootjes wordt meestal in een partij (die op dat moment niets speelt) aangegeven wat een ander instrument wel speelt om op het juiste moment de inzet te kunnen doen.
- De duur van stichnoten telt - in tegenstelling tot die van voorslagen - wel mee bij het bepalen van de duur in een maat.
- Je maakt een stichnoot door een gewone noot in te voeren en daarna met het nootkenmerkenmenu of met <ctrl-k> de noot tot stichnoot te bombarderen.
- Vaak zul je stichnoten gebruiken als tweede partij gedurende aan aantal maten. Om aan te geven dat de eigenlijke partij nog niet speelt noteer je die partij als rusten met normale grootte.
- De stoklengte van stichnoten is kleiner dan van gewone noten.
- Stichnoten kun je al of niet hoorbaar laten zijn door bij muziekweergave het corresponderende vinkje te plaatsen
- Stichnoten kun je ook gebruiken om een kortdurend extra partijtje in een bestaande partij te noteren:
Het bovenstaande voorbeeld vergt wat meer moeite bij invoeren; de 'truc' die hier is gebruikt is een onzichtbaar gemaakte rust van twee tellen op de tweede tel.
Op de notatiebalk hierboven kun je zien wat moest gebeuren. Aan de eerste kwartnoot is een rust van drie kwarten gehangen. De tweede 'noot' is een onzichtbaar gemaakte rust ( met <x>) van twee kwarten met als volgnoot de g van drie tellen en de 4e noot is weer een stichnoot van een kwart.
De tweede maat heeft als route door de kortste noten de twee achtste stichnoten gevolgd door een stichnoot van twee kwarten en tot slot weer een kwart. De overgebonden noot van drie tellen hangt als volgnoot aan de eerste achtste.